20080117

Documento para presentar diante das entidades que participan na Plataforma Ártabra 21

Documento para presentar diante das entidades que participan na Plataforma Ártabra 21

Estamos nunha encrucillada, logo de ser unha entidade que tivo certo protagonismo na vida asociativa e reivindicativa desta comarca. Principalmente no ámbito do concello de Ferrol. Pasa o tempo e non damos atopado o noso lugar dentro do movimento social que actua no noso contorno. Sexa polo protagonismo que a oposición a REGANOSA necesita ou por causas internas a nosa própria situación como modelo organizativo e sociopolítico. E por isto polo que, logo de varias reflexions e debates nas diferentes reunions que mantivemos desde o pasado 27 de maio, decidimos afrontar esta nova situación e plantar-lle cara com todas as consecuencias.

Este documento é o resultado dos diferentes debates e reflexións aos que antes facíamos mención. Pretendemos un xeito de debate coas diferentes entidades que conforman e “participan” como tais na PA21 que sexa individualizado con reprersentantes de cada entidade, logo realizaremos unha Asembleia Xeral. As pesoas que participarían no debate serían as que conformam a Xunta Coordenadora Aberta.

Os primeiros pasos sería a elaboración do Documento para o qual xá se apresenta um borrador-guiom e un calendario de xuntas, da própria Xunta Coordenadora e da Xunta Coordenadora coas diferentes entidades, para o qual é necesário contactar directamente coas pesoas que as representan.

Pontos para o Documento:

1º .- Que é a Plataforma Ártabra 21 ?
2º .- Como se xestou ?
3º .- Memória de Actividades.
4º .- Eleicións Municipais 2007.
5º .- A loita contra a planta de gas de REGANOSA.
6º .- Período de adaptación á nova situación.
7º .- Propostas ante o novo período:
a) Seguir como até agora.
b) Disolución
c) Constituir un colectivo


1.- Que é a Plataforma Ártabra 21?

A PA21 é unha entidade que agrupa a 15 colectivos e organizacións da comarca, e que permite a pertenza á mesma de persoas a titulo individual. A PA21 nace en 29 de maio de 2006, coa pretension de permanencia, é por iso polo que se dopta dun programa estratéxico e vai elaborando o táctico de asembleia en asembleia, en forma de resolucións. A PA21 ten un funcionamento asemblear e procura decidir por consenso. As asembleias son cada mes e entre asembleia e asembleia funciona unha Xunta Coordenadora que se reune como mínimo unha vez entre asembleias; funciona como o orgánismo que efectiviza os acordos asamblearios e á vez funciona como unha especie de permanente.


2.- Como se xestou a PA21 ?

A PA21 nasce em Maio de 2006, logo dun proceso de debate de vários meses. A iniciativa xurde dunha asemblea pública da Comunidade Menáncaro, á cal asiste Amadeo da Asociación Veciñal San Fernando e Colectivo Veciñal de Recimil que propom a unidade de acción de todos os colectivos que estabán daquela en conflito e tiñan importantes demandas contra o goberno municipal do PP-IF. A Comunidade Menáncaro, Colectivo Veciñal “Praza de Sartaña Sempre Pública”, Comisión Veciñal pola Recuperación de Ferrol Vello, Colectivo Veciñal de Recimil, Plataforma en Defensa dos Montes de Brión e Leixa e Plataforma na Defensa do Transporte Público e Alternativo; respostáron á chamada da unidade, mas tamén organizacións ecoloxistas interesan-se pola iniciativa [SGHN, ADEGA, VERDEGAIA, FUSQUENLLA , LAPIS VERDES, ...] e culturais [Ateneo Ferrolán, Fundaçom Artábria, AC “Fuco Buxan”, ...], também aparecen en escena organizacións políticas [Nós-UP, Esqueda Unida, Unión Libertaria, ...] e as asociacións veciñais “Fontelonga” de Esteiro e “O Rosario” do Inferniño. Miguel Raimúndez, de Ferrol Vello, elabora o primeiro borrador do documento de mínimos. Despois de debati-lo queda claro de que non se ía particiar nas eleicións municipais. No debate de se debían ou non estar os partidos políticos, pois o borrador inicial contemplaba o carácter apartidario da Plataforma na Plataforma hai discrepancias que se susanan ao abandoar a Plataforma algumhas das organizacións que se opuñan á entrada dos partidos. Acorda-se un documento final logo de vários cámbios e contributos significativos ao borrador inicial.


3º.- Memória de Actividades.

  1. Pronunciamentos públicos, apoios a diferentes colectivos e loitas.
  2. Asembleas xerais.
  3. Aloita contra a Planta de Gás
  4. A loita contra o proxecto de minipiscina e edififício que pretendia sacrificar a Praza Pública de Sartaña, para beneficios privados.
  5. A loita pola reabilitación do bairro de Recimil.
  6. A loita pola defensa da Fraga de Menáncaro.
  7. Aloita da Comisión Cidadán pola Reacuperación e Rehabilitación de Ferrol Vello.
  8. A loita pola defensa dos montes de Brión e Leixa.
  9. A loita pola defensa da Praza da Porta Nova, contra a especulación e a usurpación dos espazos públicos.
  10. Na defensa da veziñanza expropiada de Canido.
  11. As mobilizacións e actividades.
Na loita contra o despropósito da Praza de Porta Nova houvo bastante participación, consegui-se reunir baixo os “Convocantes” a 15 organizacións e colectivos. Realizarom-se tres manifestacións de grande importáncia cualitativa. Ademais realizaron-se duas ocupacións de obra que tíverom destacado interese mediático.


4º.- Eleicións Municipais 2007.

O que significaron as Eleicións Municipais do 27 de maio de 2007, de punto de inflexiom para a PA21. O cambio de goberno no concello de Ferrol veu supoñer a paralización de muitos dos despropósitos urbanísticos que defendia a dereita quando era maioria no Pleno Municipal. Hai un cambio importante na Casa do Concello e nas políticas que non satisfacen as nosas aspiracións, mas que sin paralizan ao corpo social e asociativo que apoia o proxecto da PA21.


5º .- A loita contra a planta de gas de REGANOSA.

A participación da PA21 nesta loita.


6º.- Período de adaptación á nova situación.

Neste novo período despois das Eleicións Municipais de maio, o barco da PA21 queda atracado, ao asumir as principais reivindicacións que nos mantiñan en actividade o novo goberno municipal. Esta asunción das reivindicacións por parte do goberno municipal non está esenta de contradicións.

Despois dun período de reflexión, un verán polo medio, ve-se que non hai unha boa resposta ás convocatorias, ainda que con sinceridade, a resposta foi moi desigual ao longo das outras convocatorias amnteriores ás eleicións., mais é significativo a falta de interese pola maioria de organizacións e colectivos que asinárom a constitución da PA21.


7º.- Propostas ante o novo período da PA21:

a) Seguir como até agora.
b) Disolución
c) Constituir un colectivo


a) Seguir como até agora.

Non hai posibilidades de funcionar como PA21 que agrupa a várias organizacións e colectivos, se estas mesmas non participan nen teñen interese. Non ten sentido continuar como unha grande Plataforma con aspiracións tan amplas como as que ten a PA21 e que non haxa unha resposta real ante estas aspiracións.


b) Disolución.

A disolución non é desesábel, mais torna-se necesaria se non queremos morrer por inanición. Desde que se realizou o Paseio polos Despropósitos Municipais, a PA21 non volveu dar sinais de existencia, estamos falando do 20 de Maio de 2007. Houbo diversas reunións mais sen quórum suficiente. A PA21 xá non é o que foi no seu momento. Se segue sen haber participación, non nos quedaría outra alternativa mais que a disolución.


c) Constituir un colectivo.

Constituir-se en colectivo cunhas aspiracións mais modestas, pode que sexa a solución mais axeitada, pois seria recoller a herdança da PA21 e manter unha chama acesa como um observatório que denúncie e se é o caso, mobilize e formule alternativas. Participe en pé de igualdade con outros colectivos e organizacións. Así como manter unha actividade de integración na Rede Galiza Non Se Vende, No Foro Social Galego, no caso de se constituir, asín como na Asemblea Cidadá e a Mesa de Traballo do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol.
_____________________

Enlaces Relacionados:

Documento Constituinte da PA21

Relación de colectivos, asociacións e organizacións que forman parte da Plataforma Ártabra 21

_______________


Orde do Día da Asemblea Xeral da PA21:


Ponto Único:

Análise Organizativa, da participación e da actividade da PA21. Ratificación, Disolución ou Reformulación do Proxecto.

Varios:

- A Rede Galiza Non se Vende e a manifestación do 17 de Febreiro.
- As contas da PA21.
- A acción Global do 26 de xaneiro de 2008 e a constitución do Foro Social Galego.
- Outros
_____________________

20080116

Trascripción do artigo que foi publicado no número 22 de Revísta "Ferrol Análise", editada polo Club de Prensa de Ferrol

Localización dunha Planta de Gas
dentro da Ría de Ferrol


Miguel Fernández e Fernández, Almirante na Reserva


[Trascripción do artigo que foi publicado no número 22 de Revísta "Ferrol Análise", editada polo Club de Prensa de Ferrol. No ano 1999 Miguel Fernández e Fernández era o Xefe do Arsenal Naval Naval Militar de Ferrol, cando o 26/8/1999, polo entón Almirante da Zona Marítima do Cantábrico, foi subscrito un informe contrario á localización dunha Planta de Gas dentro da Ría, ao que se fai alusión neste artigo.]

Imos supor que eu fose terrorista. Nunha das reunións cos meus colegas, proporíalles: Para atacar as bases desta sociedade que odiamos, busquemos un escenario onde sexa fácil cometer un atentado a un enorme buque transporte de combustible, ou de substancias químicas, ou de gas e á súa planta de apoio, ou mellor aínda, aos dous ao mesmo tempo. Un porto que teña unha entrada angosta por unha canle facilmente accesible desde terra, no que os grandes buques só poidan entrar coa marea alta, que se atope situado moi preto de núcleos densos de poboación, para que se produzan máis danos materiais, humanos e ecolóxicos e que, ademais, de paso carguémonos unha importante base naval, neutralizando aos estaleiros de apoio, o arsenal e todos os buques militares....

Agora imos supor que eu fose un político sen moitos escrúpulos: Nunha das reunións cos meus colegas, ao tempo de degustar unhas exquisitas ameixas, desas que xa van quedando menos na ría de Ferrol, proporíalles: Imos apoiar un proxecto sen ter en conta os intereses dos cidadáns (cantos postos de traballo creáronse?), a modificar unha solución intelixente tomada anos atrás (o porto exterior pensouse, precisamente, para situar á planta de gas), a cargamos o atractivo turístico dunha fermosa ría, a debilitar a súa candidatura a Patrimonio da Humanidade, a pór en serio perigo as vidas dos cidadáns que nos votan, a non cumprir as normativas de distancias de seguridade nin de impacto ambiental; a construír unha autoría con diñeiro público que termine, vaia casualidade, na planta de gas. Ademais, existe a posibilidade de cargamos máis aínda a vida mariña e os cultivos de ameixa e outros bivalvos... que tamén os crían noutros lugares de maior interese para o noso partido.

En ambos os casos as respostas son coincidentes e, se se consegue o segundo suposto, facilítase enormemente o labor dos "pobres" terroristas.

Se pasamos das suposicións aos feitos sucede que en Mugardos nos instalaron unha planta de gas, en casa.

Entre as moitas formas de actuar do terrorismo marítimo pódense de enumerar: O ataque en alta mar a barcos que transporten mercancías vitais; a voadura en augas interiores ou no peirao de mercantes especialmente vulnerables; o ataque en porto a grandes buques con cargas perigosas, ben desde o aire utilizando aeronaves pequenas cargadas de explosivos, ben mediante ataques submarinos por mergulladores ou equipos de demolición suicidas, utilizando minas adhesivas. Estas ha posibilidades están contempladas nos manuais interceptados aos terroristas. Afundir un barco mercante capturado previamente, bloqueando unha canle estratéxica é unha das moitas continxencias posibles. Outra é un ataque desde terra con foguetes. Tampouco fai foi falta ter moita imaxinación para pensar que podería pasar se uns terroristas secuestran un buque transporte de materias química ou de gas e fano voar nas proximidades dunha cidade da costa.

As instalacións de LNG situadas na costa tamén poden atacar desde terra por medio de camións bomba con similares desastrosas consecuencias.

Os ataques de piratería multiplicáronse nos últimos anos especialmente en lndonesia Curiosamente a rede de Al Qaeda, comprou un número considerable de buques creando a primeira, forza naval terrorista da historia. Os buques están rexistrados con bandeiras de conveniencia dea Iemen ou Somalia. É lóxico que recorde aquí que unha das accións máis claras de antiterrorismo naval foi a interceptación por unha fragata española, nunha impecable e brillante acción, do buque norcoreano Sosan levando mísiles a Iemen en decembro de 2002. Unha excitante historia de piratas que nos retrotrae ás novelas de Emilio Salgari da nosa infancia, coa diferenza de que non era ficción imaxinada por un escritor, senón a crúa realidade dos tempos que corren. O final foi que ao barco autorizóuselle a seguir a súa viaxe pois se trataba de dous países soberanos e, xa que logo, suponse que respectables. O negocio é o negocio.

Que sucedería en caso dun ataque? As características do gas natural licuado (LNG) e a súa volatilidade ofrecen, nesta desgraciada era do terrorismo, moitas oportunidades de atentados a infraestruturas de apoio vulnerables que estean emprazadas preto de núcleos urbanos.

Segundo técnicos respectables un ataque dun terrorista cun bote bomba sobre un gasero pode facer que a metade da carga de LNG se escápe e se incéndie. En 3 minutos o lume pódese estender a uns mil metros do buque. Nun caso así non hai nada que se poida facer, non hai tempo de evacuar á xente ou de apagar o lume. Os estudos afirman que os maiores efectos terán lugar ata os 500 metros. A radiación térmica alcanzará os 1.500 metros e pode incendiar miles de fogares. e estes estudos son os que impuxeron as actuais medidas de seguridade que fixan un mínimo de 2 a 3 km de distancia aos núcleos de poboación. En todo caso os informes máis conservadores, é dicir, os das propias compañías que varren loxicamente para casa, sinalan como distancia mínima de seguridade unha milla (1.850) metros.

Como se dicía no informe do Estado Maior da Zona Maritima do Cantábrico de Agosto de 1999, as distancias ao centro urbano eran de 1.200 metros, ao centro 1.600, a Mugardos 900 e ao propio Arsenal 1.000 metros. Ese informe foi elaborado co soporte técnico proporcionado polo Arsenal, naquel momento baixo o meu mando. Os informes negativos da Armada non prosperaron pois había unha firme decisión de .levar adiante o proxecto.

Non deixa de ser curioso que un dos socios da planta de gas de Mugardos, ENDESA, estea construíndo unha planta en Livorno (Italia) 20 km mar dentro e presuma da súa tecnoloxía como clave do que representará o futuro dos proxectos de regasificación mundiais. Este feito fai que á burla sómese o escarnio, cando xa estaba previsto que a planta situásese nos terreos do porto exterior en Caneliñas. Acaba de chegarme a esperanzadora noticia de que o goberno italiano acaba de suspender o decreto de aprobación da planta de gas licuado de Brindisi por non cumprir a lei italiana nin a europea.

Distintos organismos oficiais recoñeceron o perigo da planta, e que é previsible que se produzan perdas humanas en caso dun accidente cuxa repercusión económica sería alta. As distancias de seguridade non se respectaron e a saída do buque, nunha urxencia, polos seus propios medídevos é imposible. As persoas e organismos públicos que tiñan que haberse manifestado no seu momento, inhibíronse.

No seu favor poderíase dicir que o que non sabe é como o que non ve. Naquel momento os cidadáns e poida que algúns políticos, quizais non soubesen, pero os técnicos si sabían e os que tomaron as decisións tamén sabían. E agora si sabe que o lugar adecuado desta e bomba potencial é o porto exterior de onde nunca se debeu desvincular. Se aos galegos sóbranos diñeiro para pagar cinco veces máis que o seu orzamento orixinal por unha Cidade da Cultura de dubidosa funcionalidade, ben podiamos aspirar a que un sopro de xuízo nos nosos dirixentes faga inexorable o traslado futuro da planta.
______________

20080112

Cobramento do recibo da luz as abonadas da antiga tarifa nocturna

INFORMACIÓN SOBRE O COBRAMENTO DO RECIBO DA LUZ AOS ABONADOS DA ANTIGA TARIFA NOCTURNA

Ferrol, a 11 de xaneiro de 2008.

Como xa é coñecido o Real decreto 1634/2006 de 29 de decembro, polo que se establece a tarifa eléctrica a partir do 1 de xaneiro do 2007, modificado parcialmente polo real decreto 871/2007 de 29 de xuño, polo que se axustan as tarifas eléctricas a partir do 1 de xullo de 2007, fan desaparecer a chamada Tarifa Nocturna, obligando aos consumidores aboados á mesma a escoller, antes do 1 de xullo do 2008 unha das novas tarifas recollidas na lexislación.

As novas tarifas con discriminación horaria, que sustituen á tarifa Nocturna, ofrecenlle aos consumidores un considerable aumento de horas de consumo nas chamadas HORAS VAL (a mais económica, antigamente NOITE) 6 horas ao día mais, o que implica outras tantas horas de disminución de consumo en HORAS PUNTA (a mais cara, antigamente DÍA), tamen hai que decir que para compensar este aumento de horas “baratas”, tamen se incrmentou o precio do Kw/h. consumido nas horas punta, aproximadamente un 30%. Ao mesmo tempo obliga aos consumidores a LÍMITARA A POTENCIA DE CONSUMO AS 24 HORAS DO DÍA (a anterior Tarifa Nocturna non aplicaba a limitación da contratación de potencia no consumo nas horas noite), o que implica un tamén considerable AUMENTO NA CONTRATACIÓN DA POTENCIA se o consmidor desexa manter a calidade no servicio. Tamen obliga ao cambio dos contadores por novos contadores electrónicos con posibilidade de telexestión.

Todas estas novedades fixeron que, dende hai algún tempo, moitos dos nosos veciños contrataran as novas tarifas e as novas potencias de consumo, para adaptarse á nova situación, resultando que nalgún caso os novos contadores foron instalados, pero noutros casos non, polo que estos últimos veciños CONTINUAN COS ANTIGOS CONTADORES.

Como tamén é sabido o día 26 de decembro Unión Fenosa paosu ao cobro o recibo correspondente ao consumo relizado entre o 23/10/2007 e o 24/12/2007.

A esta Asociación chegou coñecemento de que na lectura realizada NOS CONTADORES DOS CONSUMIDORES QUE, NESTE PERÍODO DE TEMPO, XA OPTARON POR UNHA DAS NOVAS TARIFAS CON DISCRIMINACIÓN HORARIA E QUE AINDA MANTEÑEN OS CONTADORES ANTIGOS houbo un “DESGRACIADO ERRO”.

O erro consiste en que no recibo do que vimos a falar e a todo consumidor que optara polo cmbio de tarifa DEBENSE REALIZAR DUAS LECTURAS :

* A primeira ate a data en que se realizou o cambio de tarifa, liquidando o consumo de día, o de noite e o consumo por potencia ao precio que tiñan contratado ate dito momento
* A segunda dende o día en que se fixo efectivo o cambio de tarifa ate o último día da lectura, LIQUIDANDO O CONSUMO DE DÍA, O DE NOITE E A CONTRATACIÓN POR POTENCIA AOS NOVOS PRECIOS

Sen embargo para os veciños que non se lles cambiou o contador SOLAMENTE HOUBO UNHA LECTURA e, “ERRADAMENTE” APLICÁRONSELLES OS PRECIOS DAS NOVAS TARIFAS, INDEPENDENTEMENTE DO MOMENTO NO QUE SE FIXERA O CAMBIO DE TARIFA, o incremento do importe do recibo variará dependendo do momento do período no que se realizara o cambio de tarifa, canto mais preto do día límite de lectura (esto é o 24 de decembro) maior cantidade de euros que pagaremos indebidamente. Temos información de veciños que sufriron un INCREMENTO DE MAIS DE 50 € no recibo

Polo tanto a Asociación Veciñal O Rosario Inferniño quere informar a toda a veciñanza que poda atoparse con dita situación que COMPROBE OS RECIBOS DA LUZ E SE OBSERVARA DITA ANOMALÍA SE DIRIXA ÁS OFICINAS DE UNIÓN FENOSA PARA QUE SE LLE ABONEN AS CANTIDADES INDEBIDAMENTE PAGADAS.

Tamén queremos aproveitar para recordarlle aos responsables da citada empresa eléctrica que unha vez detectada dita anomalía deberían proceder de oficio á devolución das cantidades indebidamente cobradas aos usuarios, así como chamar a atención das distintas Asociacións de Usuarios e Consumidores e responsables políticos tanto municipais como autonómicos e estatais, que deben estar moi atentos a estes “erros” de empresas que constitúen monopolios sobre servicios de primeira necesidade xa que se converten en verdadeiros abusos sobre o cidadán.

Asdo.. Xosé Manuel SANXOAN CAAMAÑO
________________

20080111

O coro que levamos na cabeza, de John Berger

APROXIMACIÓNS
O coro que levamos na cabeza
Sobre La rabbia [A raiva], de Pier Paolo Pasolini (1922-1975) .

John Berger BABELIA - 26-08-2006

Se digo que era un anxo, creo que non se podería dicir nada máis estúpido del. Un anxo pintado por Cosimo Tura? Non. ¡Hai un San Jorge de Tura que é o seu vivo retrato! Arrepiábanlle os santos oficiais e os anxos beatíficos. Entón, por que dicilo? Porque o seu habitual e inmensa tristeza permitíalle compartir bromas, e a expresión do seu rostro afligido repartía gargalladas adiviñando quen as necesitaba máis. E canto máis íntimo era o seu contacto, máis lúcido volvíase. Podía falarlle á xente con suaves susurros sobre as cousas terribles que lle pasaban e, en certo xeito, sufría un pouco menos. "... porque a nosa desesperación nunca está exenta dun pouquiño de esperanza". "Disperazione senza un po dei speranza". Pier Paolo Pasolini (1922-1975).

Creo que dubidaba moito sobre si mesmo, pero nunca do seu don profético, que quizá fose o único do que lle gustou dubidar. Con todo, ao ser profético, vén na nosa axuda para interpretar as nosas vivencias actuais. Acabo de ver unha película de 1963. É asombroso que nunca se distribuíse. Chega como unha mensaxe providencial que, corenta anos despois, é arrastrado á nosa praia dentro dunha botella.

En 1962 a televisión italiana tivo unha brillante idea: a de invitar a un director de cine a responder á pregunta: por que en todo o mundo se téme á guerra? O director tería acceso aos arquivos dos informativos televisivos do período 1945-1962 e podería editar o material que quixese e redactar un comentario para acompañalo. O programa sería dunha hora. A pregunta era "candente" porque, nese momento, o medo a outra guerra mundial rendía realmente por todas as partes. A crise dos mísiles nucleares entre Cuba, Estados Unidos e a URSS tivera lugar en outubro de 1962.

A televisión preguntou a Pasolini, que xa realizara Accattone, Mamma Roma e A ricotta, e que era unha figura polémica habitual nos titulares. E este aceptou. Rodou a película e titulouna La rabbia [A raiva].

Cando os produtores vírona, entroulles medo e insistiron en que outro director, o xornalista Giovanni Guareschi, ben coñecido polas súas ideas dereitistas, fixese unha segunda parte e que ambas as películas presentásense coma se fosen unha soa. Ao final, ningunha das dúas emitiuse.

Eu diría que La rabbia non se inspira na cólera, senón nun feroz sentido do aguante. Pasolini observa o que ocorre no mundo cunha lucidez inquebrantable. (Hai anxos debuxados por Rembrandt que teñen a mesma mirada). E faio porque a realidade é o único que podemos amar. Non hai nada máis.

O seu rexeitamento das hipocrisías, medias verdades e falsidades dos codiciosos e os poderosos é total, porque alimentan e fomentan a ignorancia, que é unha forma de cegueira fronte á realidade. Tamén porque profanan a memoria, ata a memoria da propia linguaxe, que é o noso principal patrimonio.

Con todo, a realidade que amaba non podía asumirse sen máis, porque nese momento representaba unha decepción histórica demasiado profunda. As antigas esperanzas que floreceron e ampliáronse en 1945, logo da derrota do fascismo, foran traizoadas.

A URSS invadira Hungría. Francia iniciara a súa guerra covarde contra Alxeria. O acceso á independencia das antigas colonias africanas era unha farsa macabra. Lumumba fora liquidado polos monicreques da CIA. O neocapitalismo xa estaba planificando a súa toma do poder mundial.

Con todo, a pesar de todo, o que se nos había legado era demasiado precioso e demasiado problemático como para abandonalo. Ou, dito doutro xeito, era imposible deixar ao carón as tácitas e ubicuas esixencias da realidade. A esixencia que había na forma de levar un chal. No rostro dun raparigo. Nunha rúa chea de xente esixindo menos inxustiza. Na gargallada das súas expectativas e na temeridade das súas bromas. De aí xurdía o seu cólera fronte ao aguante.

A resposta de Pasolini á pregunta exposta inicialmente era sinxela: a loita de clases explica a guerra.

O filme termina cun soliloquio imaxinario de Gagarin, que, logo de observar a Terra desde o espazo exterior, comenta que todos os homes, vistos desde esa distancia, son irmáns que deberían abxurar das sanguentas prácticas do planeta.

Con todo, o esencial é que a película contempla experiencias que tanto a pregunta como a resposta deixan de lado. A frialdade do inverno para os indixentes. A calidez que o recordo dos heroes revolucionarios pode reportar, o carácter irreconciliable da liberdade e do odio, o aire campesiño do papa XOÁN XXIII, cuxa mirada sorrí como unha tartaruga, as culpas de Stalin, que eran as nosas, a diabólica tentación de pensar que as loitas terminaron, a morte de Marilyn Monroe e a beleza, que é o único que queda da estupidez do pasado e o salvajismo do futuro, a natureza e a riqueza, que son a mesma cousa para as clases podentes, as nosas nais e as súas bágoas hereditarias, os fillos dos fillos dos fillos, as inxustizas que xorden ata dunha nobre vitoria, o pequeno pánico nos ollos de Sofía Loren ao observar a un pescador abrir coas mans unha anguía en canle...

Os comentarios que se superpon á filmación en branco e negro fanos dúas voces anónimas, que en realidade son as de dous amigos seus: o pintor Renato Guttuso e o escritor Giorgio Bassani. Unha é como a voz dun comentarista apresurado e a outra como a de alguén medio historiador e medio poeta, a voz dun adiviño. Entre as principais noticias figuran a revolución húngara de 1956, a candidatura de Eisenhower para unha segunda lexislatura como presidente de Estados Unidos, a coroación da raíña Isabel de Inglaterra ou a vitoria de Castro en Cuba.

A primeira voz infórmanos e a segunda recórdanos. O que? Non exactamente o esquecido (é máis astuta), senón máis ben o que decidimos esquecer, e con frecuencia esas decisións comezan na infancia. Pasolini non esqueceu nada da súa infancia: por iso é polo que na súa procura coexistan sempre a dor e a diversión. Avergóñallenos polo noso esquecemento.

As dúas voces funcionan como un coro grego. Non poden influír no resultado do que se nos mostra. Non interpretan. Cuestionan, escoitan, observan e dan voz ao que o espectador pode estar sentindo, con máis ou menos incapacidade para expresalo. E lógrano porque son conscientes de que a linguaxe, ao compartilo os actores, o coro e os espectadores, é o depositario dunha antiquísima experiencia común. A propia linguaxe é cómplice das nosas reaccións. Non se lle pode enganar. As voces álzanse, non para rematar un argumento, senón porque, dada a lonxitude da experiencia e a dor humanos, sería vergoñoso que non dixesen o que teñen que dicir. Se non se dixese, a nosa capacidade para ser humanos veríase algo reducida.

Na Grecia antiga o coro non se compuña de actores, senón de cidadáns homes, elixidos para ese ano polo director do coro, o choregus. Representaban á cidade, viñan do ágora, do foro. Con todo, ao ser o coro convertíanse nas voces de varias xeracións. Cando falaban do que o público xa recoñecera, eran avós. Cando daban voz ao que o público sentía pero fora incapaz de expresar, eran os non nados.

Todo isto faio Pasolini sen axuda de ninguén por medio das súas dúas voces, mentres aperta o paso rabioso entre o mundo antigo, que desaparecerá co último campesiño, e o mundo futuro do cálculo feroz.

En varias ocasións o filme recórdanos os límites da explicación racional e a frecuente vulgaridade de termos como optimismo e pesimismo.

Anuncia que os mellores cerebros de Europa e de Estados Unidos explican teoricamente o que significa morrer (loitar xunto a Castro) en Cuba. Pero o que realmente significa morrer en Cuba -ou en Nápoles ou en Sevilla- só pode dicirse con compaixón, á luz do canto ou as bágoas.

¡Noutro momento proponnos a todos que soñemos co dereito a ser como eran algúns dos nosos antepasados! E despois engade que só a revolución pode salvar o pasado.

A rabbia é unha película sobre o amor. O seu espírito está moi preto do comentario que fai Simone Weil na pesanteur et a grace de Simone Weil: "Amar a Deus máis aló da destrución de Troia e Cartago, e sen consolo. O amor non é consolo, é luz".

Ou, por dicilo doutro xeito, a súa lucidez é como a do aforismo de Kafka: "En certo sentido, o Ben é inconsolable".

Por iso digo que Pasolini era como un anxo.

A película só dura unha hora, unha hora ideada, medida e editada fai corenta anos. E contrasta tanto cos noticiarios que vemos e coa información que nos ceban na actualidade que, ao terminar a hora, dische que hoxe en día non só están desaparecendo e extinguíndose especies animais e vexetais, senón prioridades humanas que, unha tras outra, están sendo sistematicamente asperxidas, non de pesticidas, senón de eticidas: axentes que matan a ética e, por conseguinte, calquera idea de historia e de xustiza.

Especialmente atacadas ven aquelas de as nosas prioridades que proceden da necesidade humana de compartir, legar, consolar, condolerse e ter esperanza. E os medios informativos de masas nos rocían día e noite con eticidas.

Poida que os eticidas sexan menos efectivos, menos rápidos do que os controladores esperaban, pero si que lograron enterrar e esconder o espazo imaxinario que calquera foro público central representa e precisa (os nosos foros están por todas partes, pero, polo momento, son marxinais). E Pasolini, no baldío dos foros ocultos (que recordan ao páramo no que foi asasinado polos fascistas), únese a nós co seu Rabbia e o seu duradeiro exemplo de como levar o coro na cabeza.
_______

Un artigo sobre John Berger en rebelión.org

1 de octubre de 2003
John Berger, el sentido de la vista
David Franco Monthiel - dabolico@hotmail.com

Cádiz Rebelde

http://www.rebelion.org/cultura/031001jb.htm
_____________

20080105

En solidariedade con Vitoria Virtudes Fernández, Vito, militante feminista

ISONOMÍA DENUNCIA: CONTRA AS AGRESIÓNS E O ACOSO A UNHA ACTIVISTA FEMINISTA

As Organizacións de mulleres, Entidades sociais e cidadáns/as, abaixo asinantes denunciamos que ao longo da nosa loita por obter unha sociedade onde as mulleres teñan acceso e poidan exercer os mesmos dereitos que os homes desde séculos veñen exercitando, vímonos sometidas a distintas agresións tanto contra as asociacións de mulleres como contra algunhas mulleres que se significaron e destacaron como activistas feministas.

DENUNCIAMOS que estes ataques producíronse e perpétranse por parte de homes violentos e machistas que, amparados en plataformas de homes e noutras plataformas fascistas, alentan á violencia contra as mulleres e exercítana (Grupos provida, grupos de ultraderecha...), escondendo tras deles a covardía das súas agresións machistas e ultra-reaccionarias.

DENUNCIAMOS que estes ataques non investigados, se han incrementando nos últimos meses, chegando a ocasionar graves danos en compañeiras feministas que os sofren de xeito directo.

DENUNCIAMOS neste comunicado as agresións físicas, verbais e as ameazas que veñen producindo de xeito persoal e sistemática na contorna do domicilio particular contra Vitoria Virtudes Fernández.

Vito, ameazada no seu lugar de traballo e na súa militancia feminista desde fai máis de 25 anos, esta sufrindo desde o mes de febreiro deste ano ameazas de morte na porta do seu domicilio e no seu teléfono privado en reiteradas ocasións, culminando o pasado día 15 de novembro, nunha agresión física cando entraba no portal da súa casa, por parte dun mozo, cumprindo as ameaza que dous individuos lle fixeron dous días antes no mesmo lugar: ?A próxima serás ti?.

Vitoria Virtudes Fernández, Vito, militante feminista, loitou activamente polos dereitos sexuais e reprodutivos das mulleres, polo dereito das mulleres a unha vida libre da violencia de xénero en calquera ámbito das nosas vidas, así como polo dereito á igualdade de todas na nosa sociedade desde sempre, desde fai máis de trinta anos.

DENUNCIAMOS que as agresións que está sufrindo a nosa compañeira, non son feitos illados e sen relación entre eles, son un ataque á liberdade e á dignidade de todas as mulleres. Están dirixidos a impedir que se exerzan os dereitos á igualdade recoñecidos polas leis, e que con tanto esforzo obtivemos, coa única finalidade de que sigamos ocupando o papel subordinado que o patriarcado tennos asignado.

DENUNCIAMOS que estas agresións teñen como obxectivo a desmovilización daquelas compañeiras feministas que traballaron desde sempre polos dereitos de todas as mulleres.

As Institucións, os poderes públicos, teñen a responsabilidade de garantir a seguridade e os dereitos de todas as mulleres. Por iso ESIXIMOS:

- Investigación inmediata e eficaz acerca de quen son os agresores e os grupos organizados fascistas que os sustenta, así como a persecución dos agresores e actuacións dentro do marco da legalidade vixente contra estes eles e contra todos estes grupos organizados.

- Aplicación das medidas de PROTECCIÓN previstas na lei para salvagardar o dereito á vida, á integridade física e psicolóxica das mulleres feministas ameazadas, e en particular acorde protección para a nosa compañeira Vitoria Virtudes Fernández, Vito.

- Garantías para o recoñecemento e o exercicio dos dereitos das mulleres sen que por iso sexan violentadas, agredidas, ameazadas, cuestionadas ou culpabilizadas.

FIRMANTES:

Comisión para la investigación de malos tratos a mujeres.
Asociación Cultural La Kalle (Carolina Lloreda Valcárcel, con DNI : 1100258, responsable de la entidad).
Francisco Pérez Carazo, Asoc. Cult. La Kalle, con DNI: 661448Z.
Nieves Ramos Rosario. Asociación El Cerezo. D.N.I n 43255137ª
Rosa Cobo Bedia. Profesora de Universidad. DNI 16245273M
Asunción Ventura. Profesora de Universidad DNI 18894866K
Fundación Isonomía (Alicia Gil Gómez. Gerente y Coordinadora General, con DNI: 656264-M)
_______________

20080101

Carta de Princípios do Fórum Social Mundial

O Comitê de entidades brasileiras que idealizou e organizou o primeiro Fórum Social Mundial, realizado em Porto Alegre de 25 a 30 de janeiro de 2001, considera necessário e legítimo, após avaliar os resultados desse Fórum e as expectativas que criou, estabelecer uma Carta de Princípios que oriente a continuidade dessa iniciativa. Os Princípios contidos na Carta, a ser respeitada por tod@s que queiram participar desse processo e organizar novas edições do Fórum Social Mundial, consolidam as decisões que presidiram a realização do Fórum de Porto Alegre e asseguraram seu êxito, e ampliam seu alcance, definindo orientações que decorrem da lógica dessas decisões.

1. O Fórum Social Mundial é um espaço aberto de encontro para o aprofundamento da reflexão, o debate democrático de idéias, a formulação de propostas, a troca livre de experiências e a articulação para ações eficazes, de entidades e movimentos da sociedade civil que se opõem ao neoliberalismo e ao domínio do mundo pelo capital e por qualquer forma de imperialismo, e estão empenhadas na construção de uma sociedade planetária orientada a uma relação fecunda entre os seres humanos e destes com a Terra.

2. O Fórum Social Mundial de Porto Alegre foi um evento localizado no tempo e no espaço. A partir de agora, na certeza proclamada em Porto Alegre de que "um outro mundo é possível", ele se torna um processo permanente de busca e construção de alternativas, que não se reduz aos eventos em que se apóie.

3. O Fórum Social Mundial é um processo de caráter mundial. Todos os encontros que se realizem como parte desse processo têm dimensão internacional.

4. As alternativas propostas no Fórum Social Mundial contrapõem-se a um processo de globalização comandado pelas grandes corporações multinacionais e pelos governos e instituições internacionais a serviço de seus interesses, com a cumplicidade de governos nacionais. Elas visam fazer prevalecer, como uma nova etapa da história do mundo, uma globalização solidária que respeite os direitos humanos universais, bem como os de tod@s @s cidadãos e cidadãs em todas as nações e o meio ambiente, apoiada em sistemas e instituições internacionais democráticos a serviço da justiça social, da igualdade e da soberania dos povos.

5. O Fórum Social Mundial reúne e articula somente entidades e movimentos da sociedade civil de todos os países do mundo, mas não pretende ser uma instância representativa da sociedade civil mundial.

6. Os encontros do Fórum Social Mundial não têm caráter deliberativo enquanto Fórum Social Mundial. Ninguém estará, portanto autorizado a exprimir, em nome do Fórum, em qualquer de suas edições, posições que pretenderiam ser de tod@s @s seus/suas participantes. @s participantes não devem ser chamad@s a tomar decisões, por voto ou aclamação, enquanto conjunto de participantes do Fórum, sobre declarações ou propostas de ação que @s engajem a tod@s ou à sua maioria e que se proponham a ser tomadas de posição do Fórum enquanto Fórum. Ele não se constitui portanto em instancia de poder, a ser disputado pelos participantes de seus encontros, nem pretende se constituir em única alternativa de articulação e ação das entidades e movimentos que dele participem.

7. Deve ser, no entanto, assegurada, a entidades ou conjuntos de entidades que participem dos encontros do Fórum, a liberdade de deliberar, durante os mesmos, sobre declarações e ações que decidam desenvolver, isoladamente ou de forma articulada com outros participantes. O Fórum Social Mundial se compromete a difundir amplamente essas decisões, pelos meios ao seu alcance, sem direcionamentos, hierarquizações, censuras e restrições, mas como deliberações das entidades ou conjuntos de entidades que as tenham assumido.

8. O Fórum Social Mundial é um espaço plural e diversificado, não confessional, não governamental e não partidário, que articula de forma descentralizada, em rede, entidades e movimentos engajados em ações concretas, do nível local ao internacional, pela construção de um outro mundo.

9. O Fórum Social Mundial será sempre um espaço aberto ao pluralismo e à diversidade de engajamentos e atuações das entidades e movimentos que dele decidam participar, bem como à diversidade de gênero, etnias, culturas, gerações e capacidades físicas, desde que respeitem esta Carta de Princípios. Não deverão participar do Fórum representações partidárias nem organizações militares. Poderão ser convidados a participar, em caráter pessoal, governantes e parlamentares que assumam os compromissos desta Carta.

10. O Fórum Social Mundial se opõe a toda visão totalitária e reducionista da economia, do desenvolvimento e da história e ao uso da violência como meio de controle social pelo Estado. Propugna pelo respeito aos Direitos Humanos, pela prática de uma democracia verdadeira, participativa, por relações igualitárias, solidárias e pacíficas entre pessoas, etnias, gêneros e povos, condenando todas as formas de dominação assim como a sujeição de um ser humano pelo outro.

11. O Fórum Social Mundial, como espaço de debates, é um movimento de idéias que estimula a reflexão, e a disseminação transparente dos resultados dessa reflexão, sobre os mecanismos e instrumentos da dominação do capital, sobre os meios e ações de resistência e superação dessa dominação, sobre as alternativas propostas para resolver os problemas de exclusão e desigualdade social que o processo de globalização capitalista, com suas dimensões racistas, sexistas e destruidoras do meio ambiente está criando, internacionalmente e no interior dos países.

12. O Fórum Social Mundial, como espaço de troca de experiências, estimula o conhecimento e o reconhecimento mútuo das entidades e movimentos que dele participam, valorizando seu intercâmbio, especialmente o que a sociedade está construindo para centrar a atividade econômica e a ação política no atendimento das necessidades do ser humano e no respeito à natureza, no presente e para as futuras gerações.

13. O Fórum Social Mundial, como espaço de articulação, procura fortalecer e criar novas articulações nacionais e internacionais entre entidades e movimentos da sociedade, que aumentem, tanto na esfera da vida pública como da vida privada, a capacidade de resistência social não violenta ao processo de desumanização que o mundo está vivendo e à violência usada pelo Estado, e reforcem as iniciativas humanizadoras em curso pela ação desses movimentos e entidades.

14. O Fórum Social Mundial é um processo que estimula as entidades e movimentos que dele participam a situar suas ações, do nível local ao nacional e buscando uma participação ativa nas instâncias internacionais, como questões de cidadania planetária, introduzindo na agenda global as práticas transformadoras que estejam experimentando na construção de um mundo novo solidário.

Aprovada e adotada em São Paulo, em 9 de abril de 2001, pelas entidades que constituem o Comitê de Organização do Fórum Social Mundial, aprovada com modificações pelo Conselho Internacional do Fórum Social Mundial no dia 10 de junho de 2001.